การผลิตอาหารในภูมิภาคนี้ส่วนใหญ่ ผลิตโดยผู้ถือครองที่ดินรายย่อย ซึ่งเป็นส่วนของประชากรที่ยากจนที่สุด การผลิตอาหารและความเป็นอยู่ของพวกเขาเหล่านี้ได้รับผลกระทบจากการเปลี่ยนพื้นที่ชลประทานเป็นชุมชน เมือง อย่างไรก็ตาม การเป็นชุมชนเมืองได้เปิดโอกาสสำหรับการทำเกษตรพืชมูลค่าสูงและการเกษตรแบบ กระจายการผลิตพืช

การที่คนรุ่นใหม่ซึ่งได้รับการศึกษามากขึ้น ค่อย ๆ ลดความสนใจต่อการทำเกษตรและการตลาดแบบรายย่อยลง ตามลำดับ และการที่ผู้ถือครองที่ดินรายย่อยมีโอกาสหารายได้อื่นเนื่องจากการเปลี่ยนเป็นชุมชนเมือง ทำให้มี โอกาสปรับเปลี่ยนพื้นที่การเกษตรไปสู่ลักษณะแปลงใหญ่ขึ้น ทั้งนี้จะต้องเปิดช่องทางให้มีการเปลี่ยนมือของที่ดิน ไปสู่คน ‘เมือง’ ในทิศทางที่สร้างสรรค์

การปรับปรุงประสิทธิภาพการชลประทานและการระบายน้ำสำหรับการถือครองที่ดินรายย่อย จะได้รับความ สนใจจากเกษตรกรในลำดับแรก ถ้าการดำเนินงานดังกล่าวช่วยปรับปรุงความเป็นอยู่ของพวกเขา เห็นได้ชัดเจนว่า คนกลุ่มนี้มีข้อจำกัดด้านการเงินเพื่อจ่ายค่าบริการชลประทาน หรือเพื่อลงทุนในการปรับปรุงเทคโนโลยี ดังนั้น จึง จำเป็นจะต้องจัดหาเทคโนโลยีที่มีราคาที่พวกเขารับได้และจัดให้มีสิ่งอำนวยความสะดวกด้านการเงินเพื่อการลงทุน ในลักษณะที่ไม่ยุ่งยาก ถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้ พวกเขาเหล่านี้ก็จำเป็นที่จะต้องหารายได้อื่น นอกเหนือจากการ การเกษตรเพื่อปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของตน และกลายเป็นข้อจำกัดความเป็นไปได้ที่จะเพิ่มการผลิตแบบ ยั่งยืนในหมู่ผู้ถือครองที่ดินรายย่อยเพื่อรับประกันสิ่งจำเป็นขั้นพื้นฐานในครอบครัวของพวกเขาเหล่านั้น

การตั้งเป้าหมายด้านความมั่นคงด้านอาหาร จะต้องทำไปพร้อมกับการปรับปรุงสภาพความเป็นอยู่ของผู้ถือ ครองที่ดินรายย่อยและการปรับปรุงที่ดินที่เพิ่มขึ้นและความอุดมสมบูรณ์ด้านน้ำ วิธีทำการเกษตรแบบยืดหยุ่นได้ มากขึ้น การให้บริการชลประทาน และการปรับใช้สิ่งก่อสร้างพื้นฐาน เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อการรับมือกับความเปลี่ยน ด้านภูมิอากาศและสถานการณ์การขาดแคลนน้ำที่เพิ่มขึ้นและ การจัดการคุณภาพน้ำและสิ่งแวดล้อมในพื้นที่ลุ่มน้ำ แม่น้ำ และพื้นที่ชลประทาน ให้ดีขึ้นเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อความมั่นคงด้านน้ำและเพื่อการผลิตอาหารแบบยั่งยืน

เพื่อเอาชนะความท้าทายเหล่านี้ จึงได้มีการเรียกร้องให้รัฐบาลต่าง ๆ กำหนดนโยบายทางการเกษตรและ สนับสนุนแผนการจ้างงานนอกภาคเกษตรแบบยั่งยืนให้มีมากขึ้นและจากรุ่นสู่รุ่น โดยการพัฒนาอุตสาหกรรม การเกษตรในท้องถิ่น การจัดให้มีระบบเงินเชื่อที่รับได้ และการเข้าถึงการตลาด รัฐบาลทั้งหลายจำเป็นที่จะต้อง พัฒนาวิสัยทัศน์ และอำนวยความสะดวกแก่ขั้นตอนการเปลี่ยนแปลงจากระบบถือครองที่ดินรายย่อยในปัจจุบัน ไปสู่ ระบบการลงทุนทำการเกษตรเชิงพาณิชย์ที่รับผิดชอบต่อสังคม ในขณะเดียวกันจะต้องอำนวยความสะดวกต่อ การพัฒนาสมาคมผู้ใช้น้ำ และสมาพันธ์ของสมาคมผู้ใช้น้ำ ไปสู่การเป็นผู้จัดการระบบนิเวศวิทยา การเกษตร และ น้ำแบบผสมผสาน เพื่อให้พวกเขาเหล่านี้กลายเป็นผู้พิทักษ์สิ่งแวดล้อม

ให้ความรู้แก่สถาบันต่าง ๆ ด้วยการสะสมและสังเคราะห์ประสบการณ์ เพื่อการกำหนดและพัฒนาวิธีและ แนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดสำหรับยกระดับสมาคมผู้ใช้น้ำและสมาพันธ์ของสมาคมผู้ใช้น้ำ ไปสู่การเป็นผู้จัดการระบบ นิเวศวิทยา และการเกษตร พวกเขาเหล่านี้ต่างต้องการความร่วมมือกับรัฐบาลและเรา ผู้เข้าร่วมประชุม ICID Asian Regional Conference ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ 14-16 ตุลาคม พ.ศ.2553 (2010) ที่เมืองยอร์กจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย